• WITAJCIE MIESZKAŃCY!
  • O NAS
  • FORMULARZ KONTAKTOWY
email
  • AKTUALNOŚCI
  • INFORMACJE
    • Informacje o godzinach pracy SM
    • Dokumenty, regulaminy, pisma
    • Część uchwał z 2014 – 2015 r
    • Budynki, tereny, zasoby, hipoteki – stan prawny
    • Lista gruntów kupionych przez SM Śródmieście od UM Łódź
    • Akademik przy Wigury 7a
  • PORADY / PRAWO
    • Wpisy z kategorii porady – prawo
    • LIKWIDACJA czy UPADŁOŚĆ – co jest lepsze?
    • Różnice między spółdzielnią a wspólnotą
    • Jak odpowiadamy za długi
      • Jaka jest odpowiedzialność członka spółdzielni mieszkaniowej za jej długi?
      • Członkowie nie płacą każdego długu spółdzielni
      • Odpowiedzialność członka spółdzielni mieszkaniowej za jej długi
    • Przydatne linki
  • Z ZEWNĄTRZ
    • MEDIA INFORMUJĄ
    • PIOTRKOWSKA235 informuje
    • URZĄD MIASTA INFORMUJE
  • Fotogalerie
  • Regulamin komentowania

aktualizacja: Piotrkowska235: Kasacja UM odrzucona!!! [historia sprawy + treść wyroku]

Posted On 29 Sty 2015
By : mySrodmiescie
Comments: 15
Tag: informacje, piotrkowska235, Urząd Miasta

7983

Piotrkowska235.wordpress.com:

Kasacja Urzędu Miasta odrzucona !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

14 listopada 2014 r. odbyła się rozprawa w Naczelnym Sądzie Administracyjnym w wyniku kasacji złożonej przez Urząd Miasta od wyroku sądu uchylającego drugą decyzję Prezydent Miasta i Kolegium Odwoławczego.

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną Urzędu Miasta i tym samym wyrok uchylający decyzję Prezydent Miasta i Kolegium Odwoławczego jest prawomocny.

Jest to kolejna sprawa wygrana przez nas, która otwiera drogę do postawienia kolejnych zarzutów podejrzanemu Krzysztofowi D.  przez Prokuraturę oraz do wznowienia sprawy o przywrócenie stanu poprzedniego, czyli nasadzenie drzew na skwerze.


  • HISTORIA SPRAWY _____ zwiń/rozwiń

    Na prośbę mieszkańców SM „Śródmieście” poniżej wyjaśnienie czego dotyczy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający kasację Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi.

    Jak Państwo pamiętacie w czerwcu 2011 roku podejrzany Krzysztof D. podjął próbę wycinki kilku drzew na skwerze przy Piotrkowskiej 235/241 w oparciu o decyzję Prezydenta Miasta Łodzi, podtrzymanej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Dzięki zdecydowanej postawie mieszkańców bloku  wycinka została wstrzymana, a troje mieszkańców złożyło pozew przeciwko Spółdzielni o naruszenie środowiska wraz z żądaniem zabezpieczenia powództwa poprzez zakaz jakiejkolwiek dalszej wycinki drzew. Postanowienie o zabezpieczeniu zostało wydane w dniu 5 lipca 2011 roku. Mimo zakazu sądowego Krzysztof D. & company w sposób całkowicie bezprawny dokonał w dniu 7 lipca 2011 r. wycinki kilku drzew.

    Jednocześnie reprezentant mieszkańców w postępowaniu administracyjnym tj. Stowarzyszenie Ekologiczno-Kulturalne Klub Gaja złożyło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego  na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Sąd Administracyjny swoim postanowieniem z dnia 15 lipca 2011 roku wstrzymał wykonanie decyzji Kolegium Odwoławczego. W dniu 16 listopada 2011  Wojewódzki Sąd Administracyjny wydał wyrok, na mocy którego stwierdził nieważność decyzji Prezydenta Miasta Łodzi z dnia 12 kwietnia 2011 roku oraz decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 czerwca 2011 roku.

    Już nam się wydawało, że sprawa wycinki drzew jest wstrzymana do czasu rozpoznania pozwu o naruszenie środowiska, lecz byliśmy w błędzie. Znany wszystkim podejrzany Krzysztof D. ponownie wystąpił w styczniu  2012 roku do Prezydenta Miasta Łodzi o zgodę na wycinkę drzew. Urząd Miasta zadziałał bardzo szybko, bo już w kwietniu 2012 roku Prezydent Miasta Łodzi wydał ponowną decyzję, zezwalającą na wycinkę drzew. Standardowo Samorządowe Kolegium Odwoławcze „klepnęło” decyzję Prezydenta i nie uwzględniło zażalenia Klubu Gaja.

    Zgoda na wycinkę drzew została wydana mimo obowiązującego postanowienia Sądu Okręgowego w Łodzi zakazującego jakiejkolwiek wycinki drzew.

    Od decyzji Kolegium Odwoławczego Klub Gaja ponownie złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

    Na podstawie tych bezprawnych decyzji podejrzany Krzysztof D. & company dokonali w dniu 30 sierpnia 2012 roku wycięcia 19 drzew.

    Zostały złożone przez mieszkańców stosowne zawiadomienia do Prokuratury Rejonowej o popełnieniu przestępstwa przez Krzysztofa D. & company.

    W dniu 30 kwietnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z kwietnia 2012 roku oraz decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Zostało tym samym potwierdzone bezprawne działanie Krzysztofa D.

    Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Kolegium Odwoławcze złożyło kasację do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który swoim wyrokiem z dnia dzisiejszego oddalił kasację.

    Jak widać zatem, wszelkie działania mieszkańców Piotrkowskiej 235/241 były zgodne z prawem, zaś bezprawne były decyzję władz samorządowych naszego miasta i oczywiście podejrzanego Krzysztofa D.

    źródło: Piotrkowska235.wordpress.com

AKTUALIZACJA:

  • Uzasadnienie oddalenia skargi kasacyjnej SKO w Łodzi _____ zwiń/rozwiń

    Jak pamiętacie zapewne, decyzje dotyczące tzw. drugiej wycinki drzew, jaka miała miejsce w sierpniu 2012 roku, zostały uchylone w postępowaniu sądowym. Samorządowe Kolegium Odwoławcze złożyło skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA swoim wyrokiem z dnia 4 listopada 2014 roku oddalił skargę kasacyjną.

    Poniżej publikujemy uzasadnienie wyroku. Po raz kolejny zastało potwierdzone, iż działania nasze były zgodne z prawem, w przeciwieństwie do działań Urzędu Miasta i podejrzanego Krzysztofa D. Mam nadzieję, że Prokuratura wyciągnie z tego odpowiednie wnioski.

    II OSK 2040/13 – Wyrok NSA

    Data orzeczenia
    2014-11-14 orzeczenie prawomocne
    Data wpływu
    2013-08-13
    Sąd
    Naczelny Sąd Administracyjny
    Sędziowie
    Andrzej Gliniecki
    Maciej Dybowski /przewodniczący sprawozdawca/
    Teresa Zyglewska
    Symbol z opisem
    6136 Ochrona przyrody
    Hasła tematyczne
    Inne
    Sygn. powiązane
    II SA/Łd 1009/12 – Wyrok WSA w Łodzi z 2013-04-30
    Skarżony organ
    Samorządowe Kolegium Odwoławcze
    Treść wyniku
    Oddalono skargę kasacyjną
    Powołane przepisy
    Dz.U. 2012 poz 270 art. 183, art. 145 par. 1 pkt 1 lit. c art. 138 par. 1 i 2 art. 184 par. 1 art. 204 pkt 2 art. 141 par. 4 art. 153
    Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity.
    Sentencja

    Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Andrzej Gliniecki sędzia del. WSA Teresa Zyglewska Protokolant asystent sędziego Anna Dziosa – Płudowska po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2014r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w […] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 kwietnia 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 1009/12 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia […] z siedzibą w […] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w […] z dnia […] 2012 r. nr […] w przedmiocie opłaty za wycięcie oraz przesadzenie drzew I. oddala skargę kasacyjną; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w […] na rzecz Stowarzyszenia […] z siedzibą w […] kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

    Uzasadnienie

    Wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2013 r., sygn. akt II SA/Łd 1009/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie ze skargi Stowarzyszenia E. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia […] sierpnia 2012 r. nr […] w przedmiocie opłaty za wycięcie oraz przesadzenie drzew 1. uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia […] kwietnia 2012 r. nr […], znak […]; 2. zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi na rzecz skarżącego Stowarzyszenia E. z/s w W. kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

    Wyrok ów zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:

    Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi (dalej Kolegium bądź SKO) decyzją z dnia […] sierpnia 2012 r. nr […] (dalej decyzja z […] sierpnia 2012 r.), po rozpoznaniu odwołania Stowarzyszenia E. z/s w W. (dalej […] bądź skarżący lub odwołujący się), uchyliło w części decyzję Prezydenta Miasta Łodzi (dalej Prezydent bądź organ I instancji) z dnia z dnia […] kwietnia 2012 r. nr […], znak […] (dalej decyzja z […] kwietnia 2012 r.) i orzekło w tym zakresie.

    Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych, Prezydent, po ponownym rozpatrzeniu sprawy na skutek uchylenia wcześniejszej decyzji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, decyzją z […] kwietnia 2012 r.:

    1. zezwolił Spółdzielni Mieszkaniowej „[…]” w Łodzi (dalej Spółdzielnia bądź wnioskodawca) na usunięcie siedmiu sztuk drzew, wyszczególnionych w tabeli nr […]zawartej w załączniku nr 1 do decyzji, rosnących na terenie nieruchomości położonej w Łodzi przy ul. P. – będącej własnością wnioskodawcy, kolidujących z budową dwu obiektów budowlanych, tj. budynku mieszkalnego wielorodzinnego i garażu wielostanowiskowego, z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków, w terminie do dnia 30 kwietnia 2013 r.;

    2. zezwolił na wycięcie drzew wymienionych w pkt 1 sentencji decyzji z równoczesnym naliczeniem opłaty w wysokości 170.512,47 zł, wynikającej z wyliczenia zawartego w tabeli nr 1 zawartej w załączniku nr 1 do decyzji i odroczył termin jej uiszczenia do 20 kwietnia 2015 r.;

    3. zastrzegł warunek odroczenia opłaty w postaci obowiązku zastąpienia drzew wyszczególnionych w pkt 1 sentencji decyzji nasadzeniami w ilości 110 sztuk;

    4. zezwolił wnioskodawcy na przesadzenie jednej sztuki jarzęba szwedzkiego, rosnącego na terenie nieruchomości, kolidującego z budową budynku mieszkalnego wielorodzinnego, na który wnioskodawca otrzymał pozwolenie na budowę, zgodnie z decyzją zatwierdzającą projekt budowlany, z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków;

    5. naliczył opłatę w wysokości 4.730,51 zł, za przesadzenie drzewa wymienionego w punkcie 4, wynikającą z wyliczenia zawartego w tabeli nr 2 będącej załącznikiem nr 1 do decyzji, jednocześnie odroczył termin jej uiszczenia na okres trzech lat, tj. do dnia 20 kwietnia 2015 r.;

    6. zobowiązał wnioskodawcę do powiadomienia Wydziału Ochrony Środowiska i Rolnictwa UMŁ o dokonaniu nowych nasadzeń i przesadzeniu, o których mowa w punktach 3 i 4 sentencji decyzji, w terminie 14 dni od daty ich wykonania;

    7. zezwolił wnioskodawcy na usunięcie czterech sztuk drzew i jednej sztuki krzewu, wyszczególnionych w tabeli nr 3 zawartej w załączniku nr 2 do niniejszej decyzji, rosnących na terenie opisanej nieruchomości, kolidujących z budową obiektu budowlanego tj. budynku mieszkalnego wielorodzinnego z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków, w terminie do dnia 30 kwietnia 2013 r.;

    8. zezwolenia na wycięcie drzew i krzewu wymienionych w punkcie 7 udzielił z równoczesnym naliczeniem opłaty w wysokości 34.793,05 zł wynikającej z wyliczenia zawartego w tabeli nr 3 zawartej w załączniku nr 2 do decyzji;

    9. zezwolił wnioskodawcy na usunięcie dwu sztuk świerków kłujących, rosnących na terenie nieruchomości, bez pobrania opłaty z tego tytułu, z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków, w terminie do dnia 30 kwietnia 2013 r.;

    10. umorzył postępowanie w sprawie wydania zezwolenia na usunięcie pięciu sztuk drzew, wyszczególnionych w tabeli nr 4 zawartej w załączniku nr 3 do decyzji, z terenu nieruchomości z uwagi na brak przedmiotu sprawy, oraz

    11. ustalił opłatę w wysokości 59.861,95 zł za usunięcie przez wnioskodawcę 5 sztuk drzew, wyszczególnionych w tabeli nr 4 zawartej w załączniku nr 3 do decyzji, w terminie, gdy decyzja Prezydenta Miasta Łodzi z dnia […] kwietnia 2011 r. nr […] (dalej decyzja z […] kwietnia 2011 r.) była ostateczna i podlegała wykonaniu.

    W uzasadnieniu organ szczegółowo opisał dotychczasowy tok postępowania wskazując, że postępowanie w sprawie wszczęto wnioskiem Spółdzielni Mieszkaniowej „[…]” w Łodzi. Wydanie zezwolenia na usunięcie drzew jest konieczne z uwagi na zagrożenie dla otoczenia i ze względu na kolizję z budową budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem wielostanowiskowym wraz z infrastrukturą techniczną, przewidzianą do realizacji na nieruchomości przy ul. P. w Łodzi. W toku postępowania, Prezydent postanowieniem z […] marca 2011 r. dopuścił do udziału w postępowaniu organizację społeczną – Stowarzyszenie E., jako podmiot na prawach strony.

    Organ wyjaśnił motywy udzielenia zezwolenia na wycięcie poszczególnych drzew, wskazał podstawę prawną naliczenia opłat i wyjaśnił, która z tych opłat i pod jakimi warunkami, podlega odroczeniu. Jako powód podjętego w sprawie rozstrzygnięcia podano fakt, że zgodnie z udzielonymi wnioskodawcy decyzjami o pozwoleniu na budowę, zagospodarowanie terenu nie jest możliwe przy zachowaniu istniejącego drzewostanu. Zaakcentowano wskazany w decyzji warunek – dokonanie nasadzeń zamiennych. Prezydent dodał, że podczas oględzin nie stwierdzono obecności gatunków chronionych w obrębie zadrzewień pouczając wnioskodawcę, że w przypadku stwierdzenia takich gatunków konieczne jest uzyskanie zezwolenia na wykonanie czynności podlegających zakazom, o których mowa w art. 51 ust. 1 i w art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz. U. z 2009 r. nr 151, poz. 1220 ze zm., dalej uop). Organ I instancji pouczył, że należy przestrzegać zakazów i ograniczeń wynikających z przepisów ogólnych, w szczególności zakazu niszczenia gniazd i schronień dziko występujących zwierząt objętych ochroną.

    W odwołaniu od decyzji z […] kwietnia 2012 r. […] wniósł o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. Autor odwołania argumentował, że postępowanie w sprawie przeprowadzono z naruszeniem zasad postępowania administracyjnego, które miało wypływ na rozstrzygnięcie – art. 7, 10 § 1, art. 77 § 1, art. 107 § 3 kpa. W sprawie doszło do uchybienia przepisom prawa materialnego, czyli art. 51 i 52 uop, i wymienionych przepisów wykonawczych, co powoduje, że wykonanie decyzji może stanowić czyn zagrożony karą, bowiem będzie wykroczeniem lub przestępstwem. Decyzja I instancji obciążona jest wadami powodującymi nieważność (art. 156 § 1 pkt 5 i 6 kpa).

    Kolegium, po rozpoznaniu odwołania, uchyliło zaskarżoną decyzję w części – pkt 8 i ustaliło Spółdzielni opłatę w wysokości 36.199,42 zł za usunięcie czterech sztuk drzew (świerk kłujący, sumak octowiec, wierzba biała, klon jesionolistny) i jednej sztuki krzewu (tawuła) oraz uchyliło zaskarżoną decyzję w części – pkt 11 i ustaliło Spółdzielni opłatę w wysokości 58.517,32 zł za usunięcie pięciu sztuk drzew (jarząb szwedzki, klon jesionolistny, kasztanowiec biały, świerk kłujący, brzoza brodawkowata). W motywach rozstrzygnięcia SKO opisało dotychczasowy przebieg postępowania wskazując na motywy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 16 listopada 2011 r., II SA/Łd 729/11 (dalej II SA/Łd 729/11), którym to Sąd stwierdził nieważność decyzji organu drugiej, jak i pierwszej instancji. W ocenie Kolegium brak formalny wniosku w postaci braku podpisów osób upoważnionych do reprezentowania Spółdzielni, uzupełniono pismem z 22 grudnia 2011 r.

    Odnosząc się do treści odwołania Kolegium wyjaśniło, że przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego wyłączają możliwość stwierdzenia nieważności decyzji w postępowaniu odwoławczym, a wniosek o wstrzymanie wykonania jest bezprzedmiotowy, bowiem decyzja organu I instancji nie podlega jeszcze wykonaniu. Jako bezprzedmiotowy organ ocenił wniosek zawarty w odwołaniu o wznowienie postępowania, bowiem wznowienie dotyczy tylko postępowań ostatecznie zakończonych, a postępowanie w sprawie nie zostało jeszcze zakończone wydaniem ostatecznego rozstrzygnięcia. W ocenie Kolegium, wydanie rozstrzygnięcia w sprawie nie zależy od uprzedniego rozpoznania zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd, zatem nie wystąpiła przesłanka do zawieszenia postępowania z art. 97 § 1 pkt 4 kpa. Postępowaniem takim nie jest, w ocenie SKO, w szczególności postępowanie przed Sądem Okręgowym w Łodzi, w którym wydano postanowienie z […] lipca 2011 r.,[…] (dalej postanowienie z […] lipca 2011 r.) o zabezpieczeniu roszczenia powodów przez nakazanie zaniechania wycinki drzew do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

    Kolegium, przystępując do merytorycznej oceny decyzji wskazało, że w sprawach dotyczących zezwolenia na wycięcie drzew dochodzi do kolizji dwu interesów – indywidualnego interesu wnioskodawcy i interesu społecznego. Organ tę część rozważań skonkludował stwierdzeniem, że w sprawie zachowano warunki do wydania zezwolenia na wycięcie i przesadzenie drzew z uwagi na zagrożenie dla otoczenia i kolizję z planowaną inwestycją. Z akt sprawy i uzasadnienia decyzji I instancji jednoznacznie wynika, że inwestycji nie dałoby się zrealizować bez wycięcia i przesadzenia części drzew rosnących na nieruchomości. Spółdzielnia dysponuje aktualnymi pozwoleniami na budowę. Na ich podstawie na terenie nieruchomości rozpoczęto roboty budowlane, których kontynuacja jest zależna od rozstrzygnięcia sprawy dotyczącej wycinki drzew. Z protokołu oględzin przeprowadzonych dnia […] lutego 2012 r. wynika, że dokonano szczegółowej oceny stanu zdrowotnego drzew, również w kontekście możliwości przesadzenia części z nich. Nie ma wątpliwości, że wszystkie drzewa objęte wnioskiem strony kolidują z planowaną inwestycją. Oględziny przeprowadzono także pod kątem wymagań wynikających z art. 83 ust. 2c uop stwierdzając, że w obrębie drzewostanu nie występują gatunki chronione zwierząt, roślin i grzybów.

    W ocenie odwołującego się, w ramach postępowania dowodowego Prezydent nie podjął wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, co miało skutkować rażącym naruszeniem art. 51 i 52 uop i § 6 pkt 1, 4 i 11 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną [Dz. U. nr 220, poz. 2237], i § 6 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin [Dz. U. z 2012 r., poz. 81]. W ocenie Kolegium zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala określić, jakie gatunki zwierząt i roślin chronionych występują na terenie planowanej inwestycji. Zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdził, że na spornym terenie nie zaobserwowano żadnych innych (poza jarzębem szwedzkim i cisem pospolitym) gatunków roślin i grzybów chronionych. Ustalenia organu I instancji pozwoliły uznać, że sporny teren nie ma szczególnego waloru przyrodniczego dla gatunków ptaków chronionych gniazdujących w mieście. Jak wskazał organ, zezwolenie na wycinkę drzew nie zwalnia strony z obowiązku przestrzegania zakazów, o których mowa w szczególności w art. 52 ust. 1 uop. W chwili w której strona będzie chciała wykonać decyzję (dokonać wycinki drzew) może zachodzić konieczność uzyskania zezwolenia na odstępstwo od zakazów obowiązujących w stosunku do gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną gatunkową, tj. zakazu niszczenia gniazd.

    Po dokonaniu ustaleń potwierdzających, że bez usunięcia i przesadzenia drzew nie będzie możliwa realizacja inwestycji, organ I instancji obowiązany był ocenić, jaki wpływ na środowisko przyrodnicze będzie miało usunięcie i przesadzenie drzew i czy tego rodzaju ubytek da się zrekompensować na skutek nałożenia na wnioskodawcę obowiązku dokonania nasadzeń zamiennych. Zdaniem Kolegium, organ I instancji prawidłowo uznał, że ubytek przyrodniczy da się zrekompensować nasadzeniami zamiennymi i obowiązkiem przesadzenia drzewa.

    Kolegium dokonało weryfikacji wysokości opłaty za usunięcie drzew lub krzewów (pkt 2, 5 i 8 sentencji decyzji). Prezydent zastosował prawidłowe stawki opłaty i współczynniki różnicujące stawki w zależności od obwodu pnia drzewa, niemniej jednak popełnił błąd rachunkowy, który skorygowało SKO.

    Organ I instancji, w punkcie 10 swej decyzji, umorzył postępowanie w sprawie wydania zezwolenia na usunięcie pięciu sztuk drzew z uwagi na brak przedmiotu sprawy (drzewa te objęte były wnioskiem strony z […] lutego 2011 r. i zostały wycięte, co potwierdziły oględziny przeprowadzone dnia […] lutego 2012 r.). Sprawa z wniosku o wyrażenie zgody na wycięcie drzew stała się zatem bezprzedmiotowa w rozumieniu art. 105 § 1 kpa. Jednocześnie organ I instancji w pkt 11 decyzji ustalił wnioskodawcy opłatę w wysokości 59.861,95 zł za ich usunięcie. Kolegium uznało, że opłata za usunięte drzewa i krzewy winna być ustalona w oparciu o rozporządzenie obowiązujące w czasie ich wycinki, wobec czego organ uchylił decyzję organu I instancji w części – pkt 11 i ustalił prawidłową opłatę (niższą) za usunięcie drzew na podstawie obwieszczenia Ministra Środowiska z dnia […] października 2010 r. w sprawie stawek opłat za usunięcie drzew i krzewów oraz stawek kar za zniszczenie zieleni na rok 2011.

    W konkluzji Kolegium wyjaśniło, że przeprowadzona analiza mających zastosowanie w sprawie przepisów jednoznacznie wskazuje, że nie byłoby możliwe wydanie decyzji odmawiającej zezwolenia na wycięcie drzew tylko z odwołaniem się do walorów przyrodniczych. Prezydent należycie wywiązał się z obowiązku wyważenia interesu społecznego i indywidualnego, które zazwyczaj pozostają w kolizji przy decyzjach uznaniowych. Prymat przyznano interesowi indywidualnemu, uwzględniając przy tym również interes społeczny w postaci dążenia do rekompensaty ubytków w środowisku przyrodniczym. Ilość nasadzeń zamiennych (110 sztuk), do dokonania których zobowiązano wnioskodawcę, znacznie przekracza ilość drzew zakwalifikowanych do usunięcia, co będzie stanowiło dostateczną rekompensatę dla środowiska.

    Kolegium wyjaśniło, że sam brak możliwości wypowiedzenia się przez stronę w sprawie przed wydaniem decyzji przez organ I instancji nie jest uchybieniem mającym istotny wpływ na wynik sprawy. W ocenie SKO, odwołujący się brał czynny udział w postępowaniu (m.in. był reprezentowany podczas oględzin dnia 20 lutego 2012 r., składał wnioski dowodowe, przedłożył opinię biegłych) i uchybienie organu I instancji (przed wydaniem decyzji nie wyznaczono stronie terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego) nie miało istotnego wpływu na wynik sprawy. Przed wydaniem decyzji Kolegium wezwało stronę i podmiot na prawach strony do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.

    W skardze do Sądu Administracyjnego […] wniósł o stwierdzenie, że zarówno decyzja II, jak i I instancji zostały wydane z naruszeniem prawa. Zdaniem autora skargi, w sprawie doszło do naruszenia przepisów postępowania, w szczególności art. 138 § 1 pkt 1 i 2, § 2, art. 141 § 1, art. 7, 8, 10, 15, 77 § 1 i art. 80 kpa oraz przepisów prawa materialnego, czyli art. 51 i 52 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. nr „92, poz. 880″ ze zm.), § 6 pkt 1, 4 i 11 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną (Dz. U. nr 220, poz. 2237) i § 6 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz. U. z 2012 r. poz. 81). W motywach skargi skarżący opisał dotychczasowy przebieg postępowania wskazując, że organ odwoławczy naruszył art. 138 § 1 kpa, bowiem ograniczył swe rozstrzygnięcie jedynie do części decyzji organu I instancji. Kolegium uchyliło decyzję z […] kwietnia 2012 r. w części, bez rozstrzygnięcia co do pozostałej części decyzji. Decyzja organu I instancji została wydana z naruszeniem prawa, a SKO utrzymało ją w mocy, czym naruszyło art. 138 § 2 kpa. Wbrew twierdzeniem Kolegium, wydanie przez organ I instancji rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie przed zakończeniem postępowania o charakterze wpadkowym (w sprawie zawieszenia), miało wpływ na rozstrzygniecie i stanowi naruszenie art. 15 i 141 kpa.

    W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie podtrzymując argumentację zaprezentowaną w uzasadnieniu kwestionowanego w skardze rozstrzygnięcia.

    Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 135 i 205 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej ppsa) orzekł jak w sentencji wyroku.

    Wojewódzki Sąd uznał, że organy obu instancji naruszyły prawo w stopniu mającym istotny wpływ na rozstrzygnięcie.

    Wojewódzki Sąd Administracyjnym w Łodzi wyrokiem z dnia 16 listopada 2011 r., II SA/Łd 729/11 stwierdził nieważność decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z […] czerwca 2011 r. […] i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Łodzi z […] kwietnia 2011 r. […]. Z motywów wyroku II SA/Łd 729/11 wynika, że powodem wyeliminowania z obrotu prawnego rozstrzygnięć obu instancji była stwierdzona wadliwość wniosku wszczynającego postępowanie. Wniosek ów nie został podpisany przez wszystkie upoważnione do tego osoby, zatem wnioskodawca w postępowaniu nie był należycie reprezentowany. Wyrok II SA/Łd 729/11 nie był kontestowany przez żadną ze stron w drodze skargi kasacyjnej, zatem uzyskał on przymiot prawomocności.

    W toku ponownie prowadzonego postępowania wnioskodawca pismem z […] grudnia 2011 r. uzupełnił brak odpowiednich podpisów na pierwotnym wniosku składając kolejny wniosek tej samej treści. Wniosek ten podpisali Prezes i Zastępca Prezesa Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej. Ponieważ wniosek został podpisany zgodnie z wymogami prawa, należy przyjąć, że inwestor w postępowaniu był należycie reprezentowany. W tej sytuacji skład orzekający w niniejszej sprawie ocenił, że przy ponownym rozpoznawaniu sprawy nie doszło do naruszenia art. 153 ppsa.

    Ponownie przeprowadzone postępowanie w sprawie wniosku Spółdzielni o udzielenie zezwolenia na wycięcie określonych drzew zakończyło się wydaniem decyzji z […] kwietnia 2012 r. zezwalającej na wycięcie drzew, ustalającej opłatę za wycięcie drzew, odraczającej obowiązek uiszczenia opłaty, zezwalającej na przesadzenie określonych drzew, zobowiązującej do nowych nasadzeń i umarzającej postępowanie z jednoczesnym naliczeniem opłaty za usunięcie drzew. Rozstrzygniecie to kwestionował odwołaniem […], będący uczestnikiem postępowania. Po rozpoznaniu odwołania, Kolegium wydało decyzję reformatoryjną – uchyliło decyzję I instancji w części i w tym zakresie orzekło co do istoty.

    Skład orzekający w niniejszej sprawie podzielił zarzut skargi dotyczący naruszenia art. 138 § 1 kpa określającego rodzaje rozstrzygnięć, które wydaje organ odwoławczy.

    Zgodnie z treścią § 1 tego przepisu organ odwoławczy wydaje decyzję, w której:

    1) utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo

    2) uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy albo uchylając tę decyzję – umarza postępowanie pierwszej instancji w całości albo w części, albo

    3) umarza postępowanie odwoławcze.

    Art. 138 § 1 kpa zawiera zamknięty katalog decyzji organu odwoławczego. Oznacza to, że organ odwoławczy nie jest uprawniony do wydania decyzji o sentencji innej niż wymienione w powołanym przepisie. Na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa organ może wydać decyzję o uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości lub w części i orzec w tym zakresie co do istoty sprawy. Ten rodzaj decyzji organu odwoławczego jest określany w piśmiennictwie i orzecznictwie jako decyzja merytoryczno- reformacyjna (reformatoryjna) (B. Adamiak, J. Borkowski, Postępowanie administracyjne, Warszawa 2004, s. 281).

    Zgodnie z zasadą dwuinstancyjności (art. 15 kpa) organ odwoławczy obowiązany jest ponownie rozpoznać i rozpatrzeć sprawę rozstrzygniętą decyzją organu I instancji. Wynika to z art. 138 kpa, który przyznaje organowi odwoławczemu kompetencje do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, a tylko w ograniczonym zakresie kompetencje kasacyjne. Niezależnie od tego, jakie konkretnie rozstrzygnięcie podejmuje organ odwoławczy, zawsze musi ono obejmować całość rozpatrywanej sprawy i musi odnosić się do całej treści decyzji organu I instancji, a nie tylko do jej części, pomijając milczeniem resztę.

    Decyzja z […] sierpnia 2012 r. odnosi się tylko do części decyzji z […] kwietnia 2012 r. i nie zawierając rozstrzygnięcia dotyczącego pozostałej części tej decyzji, narusza unormowania zawarte w art. 138 kpa. Nie ulega wątpliwości, że rozstrzygnięcie organu I instancji składało się z 11 punktów. Odwołanie skarżącego kontestowało treść całej decyzji. Tymczasem Kolegium w punkcie pierwszym uchyliło decyzję z 20 kwietnia 2012 r. w części – pkt 8 i w tym zakresie orzekło. W drugim punkcie rozstrzygnięcia organ analogicznie uchylił decyzję I instancji w części – pkt 11 i również orzekł w tym zakresie. Uwadze SKO umknęła konieczność wydania rozstrzygnięcia w odniesieniu do pozostałych 9 punktów decyzji I instancji. W tej sytuacji decyzja Kolegium jest wadliwa w świetle art. 138 § 1 kpa, gdyż nie odnosi się do całości sprawy załatwionej decyzją Prezydenta. Pogląd ów potwierdza orzecznictwo, które skład orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela (np. wyrok NSA z 1.4.2011 r., II OSK 607/10; wyrok WSA we Wrocławiu z 23.6.2006 r., II SA/Wr 167/05, cbosa).

    Przystępując do wyartykułowania zasadniczego powodu wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonych rozstrzygnięć wskazać należy, że przed Sądem Okręgowym w Łodzi toczyło się postępowanie z powództwa A. G., R. K. i A. W. przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej „…” w Łodzi i „…” Ś. i Wspólnicy Spółce Komandytowej w siedzibą w Łodzi (dalej spółka) w sprawie o zaniechanie naruszeń środowiska (zakazanie wycinki drzew). W toku tego postępowania postanowieniem z […] lipca 2011 r. Sąd zabezpieczył roszczenia przez zaniechanie wycinki drzew na nieruchomości zlokalizowanej w Łodzi przy ul. P. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Postępowanie w sprawie zakończyło się zawarciem w dniu 10 grudnia 2012 r. ugody między stronami postępowania. W treści ugody Spółdzielnia zobowiązała się do zaniechania wycinki drzew istniejących na nieruchomości. Ugoda powyższa, mocą postanowienia z […] stycznia 2013 r. uzyskała klauzulę wykonalności. W tym samym czasie, przed organami administracji toczyło się postępowanie w sprawie zezwolenia na wycinkę drzew. Decyzja I instancji została wydana dnia […] kwietnia 2012 r., a rozstrzygnięcie organu odwoławczego datowane jest na dzień […] sierpnia 2012 r. Z zestawienia dat czynności podejmowanych w toku postępowania przed sądem powszechnym i dat, w których organy wydawały kwestionowane w skardze decyzje administracyjne niezbicie wynika, że oba postępowania toczyły się równolegle. Decyzje administracyjne wydano po podjęciu postanowieniu o zabezpieczeniu roszczenia.

    Zdaniem składu orzekającego, wydanie przez Sąd powszechny postanowienia zabezpieczającego o zaniechaniu wycinki drzew na nieruchomości, stanowiło przeszkodę do wydania decyzji o zezwoleniu na wycinkę drzew. Zgodnie z art. 365 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Jak wynika z powołanego przepisu, moc wiążąca przysługuje prawomocnym orzeczeniom sądu wydawanym w postępowaniu cywilnym. Sąd Najwyższy w wyroku z 13.1.2000 r., II CKN 655/98, Lex nr 51062 przyjął, że istota mocy wiążącej prawomocnego orzeczenia sądu wyraża się w tym, że także inne sądy, inne organy państwowe, a w przypadkach przewidzianych w ustawie także inne osoby muszą brać pod uwagę fakt istnienia i treść prawomocnego orzeczenia sądu. W świetle komentowanego przepisu moc wiążąca, w którą wyposażone jest prawomocne orzeczenie wydane w postępowaniu cywilnym, dotyczy stron postępowania oraz sądu, który orzeczenie to wydał, a nadto innych sądów oraz innych organów państwowych i organów administracji publicznej. Według Sądu Najwyższego, wynikająca z art. 365 kpc moc wiążąca orzeczenia oznacza, że żaden z podmiotów nią objętych nie może negować faktu istnienia prawomocnego orzeczenia i jego określonej treści, niezależnie od tego, czy był stroną postępowania (np. wyrok SN z 15.7.1998 r., II UKN 129/98, OSNP 1999/13/437). Prawomocnym orzeczeniem są związane prócz sądów, także inne organy państwowe i organy administracji publicznej, zarówno rządowe, jak i samorządowe.

    Z art. 365 § 1 kpc niewątpliwie wynika, że zarówno Prezydent, jako organ I instancji, jak i Kolegium, jako organ odwoławczy, związani byli postanowieniem Sądu o zabezpieczeniu roszczenia przez zaniechanie wycinki drzew. Sytuacja taka wykluczała możliwość prowadzenia postępowania do czasu, aż postanowienie o zabezpieczeniu roszczenia pozostawało w obrocie prawnym, czyli do czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego. Postanowieniem o zabezpieczeniu związany jest także wnioskodawca, czyli właściciel gruntu, który był stroną postępowania przed sądem powszechnym. Zgodnie z art. 83 uop, usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości może nastąpić po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta na wniosek posiadacza nieruchomości – za zgodą właściciela tej nieruchomości, lub właściciela urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego – jeżeli drzewa lub krzewy zagrażają funkcjonowaniu tych urządzeń. Z cytowanego przepisu wynika, że co do zasady właściciel nieruchomości jest dysponentem wniosku o zezwolenie na usunięcie drzew lub krzewów.

    W ocenie Sądu I instancji, w takiej sytuacji organy winny zawiesić postępowanie w sprawie. W sprawie doszło do naruszenia art. 97 § 1 pkt 4 kpa. Zgodnie z treścią tego przepisu, organ administracji publicznej zawiesza postępowanie gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Zagadnieniem wstępnym w rozumieniu tego przepisu mogą być wyłącznie kwestie (zagadnienia) prawne, które albo ujawniły się w toku postępowania i dotyczą istotnej dla sprawy przesłanki decyzji, albo z przepisów prawa materialnego wynika wprost konieczność rozstrzygnięcia danej kwestii prawnej. Obowiązek wyjaśnienia sprawy pod względem faktycznym i prawnym należy do organu administracji publicznej prowadzącego postępowanie. Zagadnieniem wstępnym w rozumieniu powyższego przepisu może być tylko zagadnienie prawne, którego rozstrzygnięcie należy do właściwości innego organu lub sądu i zagadnienie to może być odrębnym przedmiotem postępowania przed takim organem lub sądem. Nie chodzi tu zatem o wyjaśnienie nawet poważnych wątpliwości dotyczących aspektów prawnych sprawy będącej przedmiotem postępowania, lecz o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego przez inny organ lub sąd. Należy przyjąć, że istnieje konieczność rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd, co należy rozumieć w ten sposób, że dana kwestia prawna stała się sporna w toku postępowania administracyjnego lub przepisy prawa wymagają ustalenia stanu prawnego w danej kwestii mającej znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a w toku postępowania okaże się, że ustalenie tego stanu może nastąpić tylko w drodze rozstrzygnięcia właściwego organu lub sądu (wyrok NSA z 28.5.2008 r., II OSK 1698/07, cbosa).

    Wbrew twierdzeniom organu, fakt wydania postanowienia zabezpieczającego nie jest zagadnieniem z zakresu wykonalności decyzji. Zgodnie z zasadami ogólnymi, decyzja przyznająca stronie określone uprawnienie, z momentem uzyskania przymiotu ostateczności uprawnia stronę do realizacji tegoż uprawnienia, zatem w niniejszej sprawie, do wycinki drzew. Fakt wydania decyzji o zezwoleniu na wycinkę drzew, w obliczu wydania postanowienia zabezpieczającego, doprowadził do funkcjonowania w obrocie prawnym dwu rozstrzygnięć o sprzecznej treści – jedno uprawniało do wycinki drzew, a drugie czasowo zakazywało tejże wycinki.

    Skargę kasacyjną wywiodło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi reprezentowane przez radcę pr. J. P., zaskarżając ów wyrok w całości, zarzucając naruszenie przepisów postępowania administracyjnego:

    1. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa w zw. z art. 138 § 1 pkt 2 kpa przez błędne przyjęcie, że decyzja z […] sierpnia 2012 r. jest wadliwa w świetle art. 138 § 1 kpa, gdyż nie odnosi się do całości sprawy załatwionej decyzją z […] kwietnia 2012 r., w sytuacji gdy Kolegium rozpatrzyło i rozstrzygnęło przedmiotową sprawę w całości;

    2. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa w zw. z art. 97 § 1 pkt 4 kpa przez błędne przyjęcie, że rozpatrzenie przedmiotowej sprawy i wydanie decyzji zależało od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez Sąd powszechny;

    3. art. 141 § 4 w zw. z art. 145 § 1 [pkt 1] lit. c i art. 153 ppsa przez brak jakichkolwiek wskazań co do dalszego postępowania.

    Wskazując na powyższe naruszenia Kolegium wniosło o:

    – uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

    – orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego.

    W odpowiedzi na skargę kasacyjną Stowarzyszenie E. z siedzibą w W., reprezentowane przez adw. R. K., wniosło o oddalenie skargi kasacyjnej i zasądzenie od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

    Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

    Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

    W świetle art. 183 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. 2012, poz. 270, zm. 1101 i 1529, z 2014, poz. 543, dalej ppsa), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej i bierze z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania; bada przy tym wszystkie podniesione przez skarżącego zarzuty naruszenia prawa (uchwała pełnego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2009 r. sygn. akt I OPS 10/09, ONSAiWSA 2010, z. 1, poz. 1).

    W sprawie nie zachodzą przesłanki nieważności postępowania.

    Zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa w zw. z art. 138 § 1 pkt 2 kpa okazał się nieusprawiedliwiony. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i w doktrynie utrwalony jest pogląd, że za dopuszczalne należy uznać uchylenie zaskarżonej decyzji w części, w której jest ona bezprzedmiotowa i umorzenie postępowania pierwszoinstancyjnego tylko w tej części. Jednakże wobec tego, że umorzeniu nie ulega całe postępowanie, skład orzekający opowiada się za poglądem, że organ odwoławczy w osnowie decyzji ostatecznej winien wypowiedzieć się co do pozostałej części rozstrzygnięcia, a w szczególności, w jakim zakresie na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał je w mocy (wyrok NSA z 27.4.2006 r., I OSK 1317/05, Lex 209489, akceptowany przez B. Adamiak w: B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, C.H. Beck 2014 s. 548-549, nb 8; wyrok NSA z: 8.12.2010 r., I OSK 221/10, Lex 745180; 8.1.2010 r., I OSK 1094/09, Lex 553993). Błędnie skarżący kasacyjnie uznaje, że decyzja z […] sierpnia 2012 r. odnosi się do całości sprawy załatwionej decyzją z […] kwietnia 2012 r., a Kolegium rozpatrzyło i rozstrzygnęło przedmiotową sprawę w całości. Samo sformułowanie w uzasadnieniu decyzji z […] sierpnia 2012 r.: „Uwzględniając pewne uchybienia organu pierwszej instancji Kolegium uchyliło zaskarżoną decyzję w części – pkt 8 oraz 11 i w tym zakresie orzekło co do istoty sprawy, a w pozostałym zakresie utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.” (s. 20 akapit 1 zdanie ostatnie uzasadnienia decyzji z […] sierpnia 2012 r.) nie świadczy o rozpatrzeniu i rozstrzygnięciu przedmiotowej sprawy w całości (art. 15 kpa), lecz stanowi o niespójności między tenorem decyzji a jej uzasadnieniem. Kolegium nie orzekło o całości odwołania – mimo że odwołujący się kwestionowali zezwolenie na wycięcie drzew i krzewu, Kolegium w tiret pierwszym uchyliło decyzję z […] kwietnia 2012 r. w części – pkt 8 i błędnie ograniczyło się jedynie do ustalenia wysokości opłaty za usunięcie 4 sztuk drzew i jednego krzewu, nie orzekając o samej zgodzie na ich wycięcie, mimo że ustalenie opłaty z art. 84 ust. 1-3 uop ustala się w wydanym zezwoleniu – po przesądzeniu o udzieleniu zezwolenia (art. 83 ust. 1 uop).

    Niesłuszny okazał się zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa w zw. z art. 97 § 1 pkt 4 kpa. W doktrynie trafnie wskazuje się, że wszystkie postanowienia sądu cywilnego korzystają z mocy wiążącej na podstawie art. 365 kpc (P. Grzegorczyk w: red. T. Ereciński, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, LexisNexis 2012, t. II s. 143, uw. 11 i przywołane przez Komentatora postanowienia SN). Skoro zatem Sąd Okręgowy w Łodzi postanowieniem z 5 lipca 2011 r., X GC 330/11 na podstawie art. 730 § 1, art. 7301 § 1, 2 i 3 kpc zabezpieczył roszczenie powodów A. G., R. K. i A. W. o nakazanie pozwanym Spółdzielni Mieszkaniowej „…” w Łodzi i „…” Ś. i Wspólnicy spółce komandytowej z siedzibą w Łodzi wycinki drzew na nieruchomości położonej w Łodzi przy ul. P. o powierzchni 0,4311 ha, dla której to nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta nr […] przez nakazanie zaniechania wycinki drzew na wskazanej nieruchomości do czasu prawomocnego zakończenia postępowania (k. 25-27 akt II SA/Łd 1009/12), to prawomocne postanowienie z […] lipca 2011 r. wiązało w szczególności strony procesu cywilnego, Sąd który je wydał, inne sądy (w tym Sądy administracyjne) i organy administracji publicznej (art. 365 § 1 kpc). Postanowieniem z […] lipca 2011 r. Sąd Okręgowy udzielił zabezpieczenia konserwacyjnego, utrwalającego istniejący stan prawny i faktyczny (T. Ereciński w: T. Ereciński, J. Gudowski, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, LexisNexis 2012, t. III s. 621, uw. 5, s. 622, uw. 7). Tym samym zarówno Prezydent Miasta Łodzi, jak i Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi, obowiązani byli zawiesić kontrolowane postępowanie, bowiem aż do upadku zabezpieczenia nie wolno było im wydać decyzji w przedmiocie zezwolenia na wycinkę drzew. Trafnie zaskarżonym wyrokiem Sąd I instancji uchylił zaskarżoną decyzję i decyzję ją poprzedzającą, skoro wydano je z naruszeniem art. 365 § 1 kpc i art. 97 § 1 pkt 4 kpa. Mimo że spornym jest, czy zagadnieniem wstępnym mogą być sprawy procesowe, w doktrynie i orzecznictwie trafnie dominuje pogląd, że nie można wykluczyć sytuacji, że także przepisy prawa procesowego będą wyznaczać wyłączną podstawę zależności, o której mowa w art. 97 § 1 pkt 4 kpa (wyrok NSA z 23.12.2002 r., IV SA 541/01, Wspólnota 2003/2/57; A. Wróbel w: A. Wróbel, M. Jaśkowska, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wolters Kluwer 2013, s. 579, uw. 5, s. 586, uw. 6m; G. Łaszczyca w: G. Łaszczyca, C. Martysz, A. Matan, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, LEX 2010, uw. III.2).

    Ustawodawca wprowadził trzy niezależne rodzaje odpowiedzialności prawnej w ochronie środowiska, przy czym ponoszenie odpowiedzialności o różnym charakterze odbywa się niezależnie (M. Górski w: M. Górski, M. Pchałek, W. Radecki, J. Jerzmański, M. Bar, S. Urban, J. Jendrośka, Prawo ochrony środowiska. Komentarz, C.H. Beck 2014, s. 851-852, nb 1-4). W szczególności regulacje dotyczące odpowiedzialności prawnej związanej z obowiązkami dotyczącymi odpowiedzialności cywilnej zawarte są w pierwszym rzędzie w kodeksie cywilnym, w pewnym zakresie modyfikowane bądź uzupełniane przepisami tytułu VI działu I poś, a także w ustawach szczególnych – w tym w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (M. Górski – op. cit. s. 852, nb 3; w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji – j.t. Dz. U. z 2009 r., nr 151, poz.1220 ze zm.). Zakres odpowiedzialności cywilnej w ochronie środowiska jest rozszerzony, bowiem ochronie podlega także środowisko jako „dobro wspólne”, obejmuje nie tylko odpowiedzialność odszkodowawczą lecz i prewencyjną. Bezprawność w ujęciu cywilistycznym jest szersza niż w ujęciu administracyjnym – obejmuje nie tylko naruszenie przepisów (jak bezprawność administracyjna), a także np. zasad współżycia społecznego (M. Bar – op. cit. s. 853, nb 3, 4; s. 857 nb 19; s. 859 nb 4). Odpowiedzialności za szkody wyrządzone oddziaływaniem na środowisko nie wyłącza okoliczność, że działalność będąca przyczyną powstania szkód jest prowadzona na podstawie decyzji i w jej granicach (art. 325 poś; M. Bar – op. cit. s. 862, nb 1, 2 do art. 325).

    Wzgląd na wykładnię systemową prowadzi do wniosku, że trafnie Sąd I instancji uznał, że wydanie postanowienia z […] lipca 2011 r. w sprawie o zaniechanie naruszeń środowiska, obligowało organy obu instancji do zawieszenia postępowania o udzielenie zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów z nieruchomości, objętej postanowieniem o udzielenie zabezpieczenia (art. 365 § 1 kpc i art. 97 § 1 pkt 4 kpa). Skarżący kasacyjnie błędnie ogranicza przesłanki zawieszenia postępowania wyłącznie do naruszenia „przepisu prawa materialnego” i nie dostrzega, że rozstrzygniecie zagadnienia wstępnego nie sposób ograniczyć jedynie do jednej „z przesłanek decyzji w sprawie zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów”, skoro postanowienie z […] lipca 2011 r. skutecznie tamowało dalsze procedowanie organów administracji publicznej w tej sprawie (s. 6 skargi kasacyjnej). Postanowienie z […] lipca 2011 r. nie dotyczyło zatem „co najwyżej kwestii wykonania decyzji administracyjnej”; dostrzegłszy, że nie wstrzymanie się przez Prezydenta z rozstrzygnięciem postępowania głównego do czasu ostatecznego zakończenia w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego było uchybieniem art. 141 § 1 i 2 kpa, Kolegium błędnie uznało, że uchybienie to nie miało wpływu na rozstrzygnięcie (s. 10 decyzji z […] sierpnia 2012 r.)

    Argumenty przedstawione w skardze kasacyjnej nie prowadziły do odmiennego rezultatu wykładni art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ppsa w zw. z art. 97 § 1 pkt 4 kpa. Wbrew poglądowi autora skargi kasacyjnej, moc wiążąca prawomocnego orzeczenia może stanowić podstawę dla rozstrzygnięć prejudycjalnych przez sądy i inne organy państwowe (K. Piasecki w: Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz do artykułów 1-366, C.H. Beck 2010, t. I, s. 1640, nb 12).

    To, że w postępowaniu odwoławczym organ II instancji nie jest władny stwierdzić nieważności decyzji I instancji nie oznacza, że organ odwoławczy nie ma obowiązku zareagować na kwalifikowaną wadę decyzji i instancji. W takiej sytuacji organ odwoławczy obowiązany był wydać decyzję kasacyjną typową (art. 138 § 1 pkt 2 kpa; wyrok NSA z 12.3.1981 r., SA 472/81, ONSA 1981/1/21; B. Adamiak w: B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, C.H. Beck 2012, s. 521-525, nb 8, 9), czego z naruszeniem art. 138 § 1 pkt 2 kpa nie uczynił.

    Zaskarżony wyrok nie narusza art. 141 § 4 w zw. z art. 145 § 1 [pkt 1] lit. 1 i art. 153 ppsa. Uchylenie zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej, przy jednoznacznej ocenie prawnej, czyni koniecznym badanie przez organ I instancji, czy nie toczy się postępowanie przed Sądem powszechnym, które stanowiłoby przeszkodę dla procedowania organu administracji publicznej w tej sprawie. Z ustaleń Sądu I instancji i zgromadzonych przez ten Sąd odpisów dokumentów wynika, że przed Sądem Okręgowym w Łodzi toczyły się dwa postępowania: w sprawie […] o zaniechanie naruszeń środowiska, w którym zapadło postanowienie z […] lipca 2011 r., a następnie zawarto przed tym Sądem ugodę dnia 10 grudnia 2012 r. sygn. […], opatrzoną dnia […] stycznia 2013 r. klauzulą wykonalności; w sprawie […] z powództwa A. G., R. K. i A. W. przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej „…” w Łodzi i „…” Ś. i Wspólnicy Spółce Komandytowej w siedzibą w Łodzi o nakazanie przywrócenia stanu poprzedniego, w którym dnia […] października 2012 r. zapadło postanowienie o zabezpieczeniu roszczenia; toczy się nadto sprawa II Ds 1552/12 przed właściwym Prokuratorem w Łodzi (k. 23-29, 61, 64-69, 146 akt II SA/Łd 1009/12). Na podstawie dokumentów zawartych w aktach ww spraw Prezydent ustali w szczególności, czy sprawa […] także dotyczy roszczeń w zakresie odpowiedzialności cywilnej w zakresie ochrony środowiska (przykładowo – art. 222 § 2 kc bądź art. 232 poś; M. Bar – op. cit. s. 858, nb 20) i oceni, czy sprawy te mieszczą się w normie z art. 97 § 1 pkt 4 kpa. W drodze oględzin koniecznym będzie ustalenie, czy i ewentualnie które z przedmiotowych drzew i krzewów zostały faktycznie wycięte i kiedy. Dopiero sprawne ustalenia (art. 12 § 1 kpa) w tej materii pozwolą Prezydentowi na dokonanie właściwej subsumcji i wydanie prawidłowego aktu.

    Na podstawie art. 184 § 1 ppsa skargę kasacyjną należało oddalić. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 204 pkt 2 ppsa

    źródło: Piotrkowska235.wordpress.com

 

    Previous Story

    Syndyk Informuje: Do końca kwietnia TV ZURT będzie bezpłatna

    Next Story

    Syndyk informuje: 2. lutego rusza Osiedlowy system monitoringu

    Related Posts

    101

    Kontynuacja Zebrania Przedstawicieli: 10 maja 2016

    Posted On 25 Kwi 2016
    , By mySrodmiescie
    80

    KOMUNIKAT DOT. ZEBRANIA PRZEDSTAWICIELI SPÓŁDZIELNI MIESZKANIOWEJ „ŚRÓDMIEŚCIE”

    Posted On 04 Kwi 2016
    , By mySrodmiescie
    31

    TERMINY ZEBRAŃ GRUP CZŁONKOWSKICH

    Posted On 13 Lut 2016
    , By mySrodmiescie

    Warning: count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /home/a4klient/ftp/mysrodmiescie/wp-includes/class-wp-comment-query.php on line 399

    15 Comments

    1. Avatar
      martino 17 listopada 2014 at 08:27
      11
      0

      Brawo !!! gratulacje za wytrwałość i ciągłą ciężką pracę, która przynosi efekty !!! Brawo
      No i może w końcu te niedowiarki i wszystkie łolamy i krytykanci, którzy tak bali się działać zaczną pomagać ludziom, którzy działają też w ich imieniu i na rzecz całej społeczności SM…

    2. Avatar
      Anna 16 listopada 2014 at 12:40
      11
      1

      Najwyższa pora wyjasnić sprawy związane z obroną skweru: w sprawę bylo zaangażowanych wielu mieszkańców Piotrkowskiej 235/241. Nie będę nikogo wymieniać z nazwiska i imienia – jakie kto miał zasługi wiedzą najlepiej sami mieszkańcy. Jak to zwykle bywa przy takich sprawach byli tacy, ktorzy woleli się w nic nie angażować, tacy, którzy udzielali wsparcia w starciach z ochroniarzami i tacy, ktorzy więli na siebie obowiązki związane ze stawaniem w sądach, w prokuraturze itp. Wielu mieszkańców wspierało te działania dobrowolnie opodatkowując się – potrzebne były pieniądze na opłaty sądowe, dla prawników itp. Byli tacy, którzy bezpłatnie udzielali swoich lokali na spotkania, kserowali za własne pieniądze dokumenty. To, co decydowało o naszej sile to byla współpraca i wspólny cel. Była także p. Agnieszka Wojciechowska van Heukelom. Przyszła do nas w dniu bodaj najostrzejszych starć z ochroniarzami. Przyszło wówczas też kilku innych polityków, ale ci interesowali się tylko występem przed kamerami i zbijaniem kapitału na naszym dramacie. Ze względu na ciszę wyborczą – nie podam ich przynależności. Prawdą jest, że wiele dokumentów p. Agnieszka otrzymała od p. Eli, ale wiele sama zdobywała wyciągając je z różnych wydziałów Urzędu Miasta. To ona mobilizowała media, nagłaśniała każdą próbę zajęcia skweru czy aktywności Krzysztofa D. w zakresie obrotu gruntami. I co najważniejsze: była jedyną osobą, która przez cały czas stała przy mieszkańcach. Były chwile trudne i piękne. Można kogoś lubić lub nie, ale nie wolno odmawiać nikomu z walczących o skwer – w tym p. Agnieszce – serca i zaangażowania. Tak bywa, że o swoich zasługach najgłośniej krzyczą ci, którzy w tamtym czasie siedzieli jak mysz pod miotłą z obawy o swoje interesy, ze strachu (tak, tak) przed prezesem i jego ekipą. Doskonale pamiętam, jak niektórzy ze spółdzielców potrafili pluć na nasz widok! Nie będę ich osądzać. Czas i rozwój wydarzeń pokazały, że to my mieliśmy rację. Wiem jedno: tylko uczciwi, bezinteresowni i ZJEDNOCZENI ludzie mogą coś osiągnąć. Warto o tym pamiętać.

      • Avatar
        lawenda 17 listopada 2014 at 08:50
        6
        0

        wszystkie gratulacje przeznaczone są dla Was jako grupy mieszkańców .My wiemy , że gdybyście się nie zjednoczyli to nic by nic z tego nie wyszło.Wiemy ,że niektórzy z Was nawet wbrew sobie naginali prawo,aby móc przeprowadzić jakąś akcję.Pani Agnieszce nikt nie odmawia jej zasług.Jestem pewna ,że wielu spółdzielców w podziękowaniu za jej zaangażowanie i nadzieję na przewietrzenie skorumpowanego urzędu glosowało na nią .Droga Anno zapewne przeczytała Pani wszystkie gratulacje , przeznaczone są dla Was wszystkich.Trudno wymieniać z imienia i nazwiska wszystkich zaangażowanych w Wasza sprawę.Gdybyście Wy nie byli zdeterminowani i zaangażowani ,to Pani Agnieszka nic by nie zrobiła.

      • Avatar
        Marcus 17 listopada 2014 at 10:08
        6
        0

        Pełen szacunek i uznanie dla mieszkańcow Piotrkowskiej 235/241 za ich uporczywą od 2006r walkę z ukladem diduchowskim. Szczególny podziw dla Pań Eli i Ani. TO WY DAŁYSCIE IMPULS DLA SŁUSZNEJ WALKI O GODNOŚĆ CZŁONKÓW SM „ŚRÓDMIEŚCIE”. Nikt inny nie moze sobie uzurpować praw do Waszych zasług w tym temacie.

        • Avatar
          lawenda 17 listopada 2014 at 13:36
          3
          0

          dziękuję Markus, że mnie poparłeś.

    3. Avatar
      Ko 14 listopada 2014 at 23:36
      6
      7

      Przykre, że o udziale Pani Agnieszki Wojciechowskiej van Heukelom się nie wspomina ani słowem – a jest co wspominać, bo bez jej interwencji w sądach, u policji i straży miejskiej pies z kulawą nogą by się nami nie zainteresował. A bez niej Klub Gaja nie zrobiłby nic – osobiście rozmawiałam z nimi telefonicznie w „gorącym” czasie i co słyszałam? „Nie wszystkie sprawy można wygrać, nic więcej nie możemy zrobić”.
      Smutne, że o tym się zapomina. Czy z zazdrości, że kariera polityczna się rozwija? Jak tak, to jeszcze gorzej…

      • Avatar
        osiek 15 listopada 2014 at 07:10
        10
        0

        wiele osób wtedy walczyło (nie tylko Gaja) – ich tez z nazwiska się nie wymienia (moze dlatego, że tego nie oczekują) – a walczyli do końca.

        • Avatar
          kosmitka 15 listopada 2014 at 09:26
          8
          0

          ja wiem ,że walczyło bardzo dużo mieszkańców , myślałam jednak o przywództwie ,to znaczy wiedzy , kompetencji i zaangażowaniu.Nie chciałam nikogo z mieszkańców urazić.W mojej ocenie Pani Ela była i jest głową lub szyją tych działań .”głowa tak chodzi jak szyja kręci”.

      • Avatar
        lawenda 15 listopada 2014 at 09:40
        6
        2

        myślę,że kosmitka ma na myśli ,konkretne działania .A niby skąd Pani Agnieszka mogła mieć
        wiedzę o całej tej aferze z gruntami.? Nie jest i nie była członkiem spółdzielni.Dostała gotowy materiał do działania.Owszem prasa ,radio, telewizja zrobiły swoje.Pani Agnieszka przychodzi tam ,gdzie jest w danym momencie potrzebna i chwała jej za to.Ja myślę ,że Pani Ela nie oczekiwała i nie oczekuje hymnów pochwalnych i peanów na swój temat , to przywilej
        gwiazd.

    4. Avatar
      kosmitka 14 listopada 2014 at 22:06
      7
      0

      przeszliście najgorsze , teraz powinniście mieć nadzieję na najlepsze .Życzę Wam podniebnych lotów we wszystkim co robicie i będziecie robić. Podziwiam za kompetencje , konsekwencje oraz za to ,że swoim działaniem pomimo drogi pod górę , jesteście razem.Macie wspaniałą przewodniczkę Panią Elę W.

    5. Avatar
      Jacek 14 listopada 2014 at 20:26
      7
      0

      Nie mogę przestać się uśmiechać czytając tę informację. Wielka rzecz! Czyli: można, jak się chce, nie ustępuje będąc pewnym swoich praw. Oby tak dalej. Dzięki P235 :)

    6. Avatar
      MADosia 14 listopada 2014 at 18:58
      9
      0

      Dziekujemy za Waszą wytrwałość i zaangażowanie Piotrkowska 235! ♥♥♥

    7. Avatar
      MM 14 listopada 2014 at 16:30
      13
      0

      Gratulacje i podziękowania, za cały Wasz wkład.

    8. Avatar
      Elżbieta Kempińska 14 listopada 2014 at 15:18
      10
      0

      Gratulujemy Wam wygranej sprawy .To nas wszystkich podnosi na duchu i dodaje sił do dalszego
      działania.

    9. Avatar
      I. 14 listopada 2014 at 15:13
      11
      0

      Super!!!
      Krok do przodu !!!

    Zapisz się do naszego newslettera

    Na skróty

    • NOWE SM ŚRÓDMIEŚCIE
    • KOMUNIKATY SYNDYKA
    • UCHWAŁY RN
    • PORADY, PRAWO

    Najnowsze wpisy

    • SM pilnie poszukuje osoby do pracy w Dziale Księgowości – ogłoszenie 12 lutego 2020
    • Informacja o działaniach Zarządu i Rady Nadzorczej 12 sierpnia 2019
    • Regulamin dodawania komentarzy na naszej stronie 15 lipca 2019
    • Komunikat Rady Nadzorczej i Zarządu 9 lipca 2019
    • Walne, jakiego jeszcze nie było 2 lipca 2019

    mySrodmiescie -strona mieszkańców – Spółdzielnia Mieszkaniowa Śródmieście Łódź

    Jesteśmy grupą mieszkańców, którzy z niepokojem patrzą, jak nasze osiedle popada w ruinę. Tę finansową, tę techniczną i tę dotycząca sąsiedzkiego współżycia. Tu mieszkamy, wychowujemy dzieci, wychodzimy na spacery… Chcemy się czuć bezpiecznie, nie martwiąc się, czy ktoś nam odetnie dopływ ciepłej wody, energię elektryczną, zabroni parkować bo oto nasz dotychczas parking stał się własnością prywatną z pozwoleniami na dowolną budowę.

    tagi

    akademik akcje Dalkia dokumenty dziennik łódzki Enea informacje komentarze komornik komunikaty KRS Krzysztof D. ludzie listy piszą media informują Na wesoło NOWE SM ŚRÓDMIEŚCIE parking Wigury 15 PGE Piotrkowska 204/210 piotrkowska235 pisma Porady Prawo prezydent miasta Radio Łódź regulaminy sm śródmieście spotkania z mieszkańcami sprawy w sądzie statut syndyk temidaContraSM toya tv TVN24 tvp lodz uchwały nowej SM upadłość Urząd Miasta uwłaszczenie Video wspólnota Zebranie przedstawicieli ZURT ZWiK Łódź
    Wszelkie prawa zastrzeżone 2014- mysrodmiescie.pl